Προϊόντα σε αυτόν τον κατάλογο
ΠΡ ΤΕ ΤΥ ἘΡΙΥΤΙΓΥΤΤῊ Τα τραπέζια στη νέα πατρίδα, όσο λιτά ή φτωχικά και ἂν ήταν, ἐκαναν τις αναμνήσεις περισσότερο δυνατές και ζωντανές. Η ποντιακή κουζίνα παρέμεινε ζωντανή, δίνοντας παράλληλα το παρών σε κάθε ευκαιρία: Από το καθημερινό μεσημεριανό ή το κολατσιό, μέχρι τα βαφτίσια, τους γάμους και κάθε χρόνο «Του Θωμά σα Ταφία». ἕνα ἐθιμο που λάμβανε χώρα την Κυριακή του Θωμά στα νεκροταφεία, όπου ήταν θαμμένα τα ἀγαπημένα τους πρόσωπα, ιδιαίτερα δημοφιλές στην περιοχή της Τραπεζούντας, ὀπου ένα από τα χαρακτηριστικά του εἶναι το στρώσιμο πάνω στους τάφους των συγγενών τους ενός πλούσιου γιορτινού τραπεζιού, συνοδεία κόκκινων αβγών, τοπικών εδεσμάτων και των ήχων του κεμεντζέ, της ποντιακής λίρας. Στην κοιτίδα της, ἡ ποντιακή κουζίνα εκμεταλλευόταν στο ἐπακρο τις πρώτες ύλες που της χάριζε ἡ περιοχή. Μέσα στην απλότητα και δωρικότητά της, με πυλώνες τα δημητριακά, τα γαλακτοκομικά, τα λαχανικά και το ψάρι -ειδικά στις παραθαλάσσιες πόλεις- συνέθεσε ένα μωσαϊκό πιάτων ὑψηλής διατροφικής αξίας. Με δεδομένο τον μακρύ -και σχεδόν πάντα βαρύ- χειμώνα, το κάθε νοικοκυριό προνοούσε από το καλοκαίρι ήδη, φροντίζοντας για την επάρκεια στα βασικά. Δίπλα στο σιτάρι και το κριθάρι ἐβρισκες το «φούρνικο», το καβουρδισμένο αλεύρι από σιτάρι ή καλαμπόκι, το πλιγούρι, τα προψημένα φύλλα για πίτες, τ' αφυδατωμένα ζυμαρικά. Από κοντά, και τα γαλακτοκομικά που πολλά από αυτά παρασκεύαζαν τους θερινούς μήνες οἱ Ρωμάνες (γυναίκες) με τῆν επίβλεψη της παρχαρομάννας( η επικεφαλής ἐμπειρη γυναίκα που καθοδηγούσε τις υπόλοιπες γυναίκες) στα εύφορα παρχάριαί οροπέδια και πλαγιές) του Πόντου: Το γάλα, το γιαούρτι, το αριάνι, το υλιστόν, το πασκιτάν (μαλακό τυρί) και το τσορντάνι (αποξηραμένο τυρί). Και φυσικά, το ἀγελαδινό βούτυρο, που λείπει από ελάχιστες συνταγές. Ὅσο για το κρέας, ἔχει μία αμυδρή παρουσία. Πέρα από το ελάχιστο χοιρινό και κοτόπουλο, το βοδινό απουσίαζε. Η πολύτιμη θέση του βοδιού ήταν στο χωράφι, ενώ ἡ ἀγελάδα προσέφερε τόσα με το γάλα της, που ἡ προοπτική τῆς κατανάλωσης του κρέατός της ήταν σχεδόν απαγορευτική. Ὅσο γιατα πιάτα, κάποια με τα ονόματά τους θυμίζουν οικείες ή εξωτικές εικόνες, όλα τους όμως σε κερδίζουν από την πρώτη κιόλας μπουκιά. Για παράδειγμα, το φούστουρον. Η παραδοσιακή ποντιακή ομελέτα, που πέρα από καθημερινή απόλαυση, συνοδεύει και το «Νυφόπαρμαν», το έθιμο του ποντιακού γάμου, μιας και εἰναι το κέρασμα που προσφέρεται στον μέλλοντα γαμπρό. Μάλιστα, συνοδεύεται και από την ερώτηση της μητέρας της νύφης: «Γαμπρέ, φούστουρον τρως;». 67
| Όνομα | Λεπτομέρειες |
|---|